SAVAŞIN ÇOCUKLARI / Gazze

Üfleyince geçen yaramız hiç olmadı

Ne zaman büyüdük, hatırlamıyoruz

Süslenerek kutlanan doğum günümüz

Parlak kâğıda sarılmış renkli oyuncağımız

Çocukluğumuz hiç olmadı, ey insanlar.

Ortasında kaldık Savaşınızın, aç ve susuz.

Kurşunlarla kardeşiz bu şehrin sokaklarında,

Beton olmuş toz bulutlarında göz yaşımız.

Daha 5 yaşına bile varamadan vurulmuş

Savaşlarınızın çocuklarıyız biz.

Bizim içinmiş sözde her şey

İçinde çok güzel bir gelecek varmış,

Görecek gözlerimiz, tutacak kolumuz mu kaldı?

Çocukluğumuza esir düştük, çaresiz

Karanlık gecelerin kan koktuğu,

Güneşin bakmaya hep korktuğu

Rüzgarın delice kaçtığı bir yerlerde

Yükselen vahşetin tam ortasındayız.

Daha 5 yaşına bile varamadan yanmış,

Savaşlarınızın çocuklarıyız biz.